Μετά ήταν εκείνη η νύχτα. Λίγους μήνες πριν, η Έμιλι ήθελε να πάει σε ένα πάρτι του σχολείου. Η μητέρα της δούλευε μέχρι αργά, οπότε η Έμιλι στράφηκε στον Μαρκ. Σκέφτηκε ότι ήταν εύκολο να του το ζητήσει -είχε ανυπομονησία να βρεθεί στην καλή της πλευρά, και δεν είχε άδικο. Με ένα απλό νεύμα, της έδωσε την άδεια να πάει.
Η νύχτα ήταν διασκεδαστική, αλλά ο ενθουσιασμός της εξατμίστηκε τη στιγμή που πέρασε την μπροστινή πόρτα. Η μαμά της περίμενε στο σαλόνι, με σταυρωμένα χέρια και βροντερή έκφραση. “Πώς μπόρεσες να πας σε ένα πάρτι χωρίς να με ρωτήσεις;” Είχε απαιτήσει η Λίντα.