Η θέα έξω από την καφετέρια ήταν γνώριμη – άνθρωποι που έτρεχαν στο δρόμο, κάποιοι συζητούσαν, άλλοι ήταν χαμένοι στις σκέψεις τους. Στην Έμιλι άρεσε συχνά να κάθεται εδώ, με τον καφέ στο χέρι, παρακολουθώντας απλώς τον κόσμο να περνάει. Ήταν γαλήνια.
Όταν έφτασε ο καφές της, η Έμιλι ευχαρίστησε τον μπαρίστα, ήπιε μια γουλιά και έβγαλε το τηλέφωνό της. Ξεφυλλίζοντας το Instagram, άφησε το μυαλό της να περιπλανηθεί, διπλοπατώντας φωτογραφίες των φίλων της και αστεία μιμίδια. Ήταν τόσο απορροφημένη που ο ήχος ενός γνώριμου γέλιου μόλις και μετά βίας έγινε αντιληπτός στην αρχή.