Η Έμιλι δεν μετάνιωσε ποτέ για τις πράξεις της. Το να βλέπει τη μητέρα της να δυναμώνει και να ανακτά την ευτυχία της άξιζε τα πάντα. Η πτώση του Μαρκ δεν ήταν απλώς δικαιοσύνη – ήταν απελευθέρωση. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, η Λίντα ήταν ελεύθερη από δόλιους άντρες και η Έμιλι ήταν αποφασισμένη να τη βοηθήσει να χτίσει μια ζωή γεμάτη αυτοαγάπη και δύναμη.
Τα ήσυχα πρωινά, καθώς έπιναν καφέ μαζί στο νέο ήσυχο σπίτι τους, η Έμιλι έβλεπε τη λάμψη να επιστρέφει στα μάτια της μητέρας της. Ήξερε ότι είχαν ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουν, αλλά προχωρούσαν μπροστά, πιο δυνατοί και σοφοί από πριν. Και αυτή ήταν μια νίκη που άξιζε τα πάντα.