Ο Μαρκ είχε προσπαθήσει σκληρά να είναι καλός πατριός. Ήταν προσεκτικός, υποστηρικτικός και ατελείωτα υπομονετικός – ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Εξωτερικά, φαινόταν ξεκάθαρα ότι αγαπούσε τη Λίντα, και για λίγο, η Έμιλι είχε πειστεί ότι μπορεί να ήταν πραγματικά γνήσιος.
Η Λίντα είχε ξετρελαθεί με τον Μαρκ από την αρχή. Συχνά μιλούσε για την καλοσύνη του, τη στοργικότητά του και για το πώς την έκανε να νιώσει πραγματικά να τον βλέπει μετά από χρόνια πληγωμένων καρδιών. Αλλά η Έμιλι δεν μπορούσε να αποβάλει το κακό προαίσθημα που είχε γι’ αυτόν.