Μέχρι τα μεσάνυχτα, ήταν μούσκεμα μέχρι το κόκαλο, με τα μαλλιά κολλημένα στο πρόσωπό της. Τα φώτα του δρόμου βούιζαν από πάνω της σαν κουρασμένοι φύλακες, και το υπόλοιπο Μέιπλγουντ κοιμόταν πίσω από κλειστές περσίδες. Ηττημένη, επέστρεψε στο σπίτι της, προσευχόμενη ότι ο Ωρίωνας θα περίμενε στην πόρτα. Αλλά το σπίτι της παρέμενε σιωπηλό, σκοτεινό και σπαρακτικά άδειο.
Πέρασε μια ανήσυχη νύχτα περπατώντας στο σαλόνι. Ο ύπνος αποδείχτηκε αδύνατος. Αποκοιμήθηκε ακατάπαυστα στον καναπέ, ονειρευόμενη φανταστικά νιαουρίσματα και μισογκρεμισμένες φιγούρες – ένα μικρό παιδί με ξεπερασμένα ρούχα, που έτρεχε μέσα από τις σκιές.