Ένα απόγευμα, πολύ πριν εξαφανιστεί ο Orion, η Eliza τακτοποιούσε το σαλόνι όταν το πόδι της σκούντησε κάτι απροσδόκητο κάτω από το τραπεζάκι του καφέ. Ήταν ένα μικροσκοπικό παπούτσι – ένα παιδικό παπούτσι, γδαρμένο και ξεθωριασμένο. Το θέαμα την έκανε να σταματήσει, στέλνοντας μια ανατριχίλα στη σπονδυλική της στήλη. Σίγουρα δεν είχε βρεθεί εκεί πριν, και ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του σπιτιού δεν ανέφερε ποτέ ότι άφησε κάτι πίσω του.
Μπερδεμένη, το άφησε στην άκρη σε ένα ράφι, σκεπτόμενη ότι μπορεί να ήταν ακαταστασία που είχε απομείνει. Αλλά τις επόμενες μέρες ανακάλυψε κι άλλα παράξενα αντικείμενα: μια μικρή κορδέλα για τα μαλλιά στη σκάλα, ένα σπασμένο χέρι πορσελάνινης κούκλας κοντά στο τζάκι. Κάθε νέο εύρημα της προκαλούσε μια ελαφριά ανατριχίλα στο δέρμα. Μερικές φορές, ο Ωρίωνας μύριζε αυτά τα αντικείμενα, με φουσκωμένη ουρά, σαν να ανίχνευε μια αόρατη παρουσία.