Για πρώτη φορά μετά από καιρό, η Αμέλια ένιωσε τα τείχη της να αρχίζουν να καταρρέουν. Η προσοχή και η γοητεία του Τζόναθαν την έκαναν να νιώσει ότι την εκτιμούσαν και την καταλάβαιναν. Ήταν μια αναζωογονητική αλλαγή σε σχέση με το τελευταίο της ραντεβού, όπου είχε νιώσει υποτιμημένη και αθέατη.
Ο Τζόναθαν άκουγε προσεκτικά, κάνοντας στοχαστικές ερωτήσεις που ξεπερνούσαν την κουβεντούλα. Η Αμέλια εκτίμησε το γεγονός ότι έδειχνε να ενδιαφέρεται για τις απαντήσεις της και δεν περίμενε απλώς τη σειρά του να μιλήσει. Ένιωσε μια αυξανόμενη αίσθηση ευκολίας, αφήνοντας την άμυνά της να πέσει σιγά σιγά.