Αναζητώντας απεγνωσμένα μια υποψία κανονικότητας, έδωσε ένα χεράκι στη μητέρα του με τη φροντίδα των τριδύμων. Παίρνοντας το ένα βρέφος στην αγκαλιά του, ενώ εκείνη κρατούσε το άλλο, οι ταυτόχρονες προσπάθειές τους φάνηκε να φέρνουν ένα μέτρο ηρεμίας στα δύστροπα νεογέννητα.
Η αίθουσα αναμονής, εκπληκτικά απαλλαγμένη από άλλους ενοίκους, τους προσέφερε ένα ιδιωτικό καταφύγιο. Ήταν άραγε αυτή η μοναξιά ένα χτύπημα της τύχης ή μήπως είχε να κάνει με τα μωρά που έκλαιγαν Ο Ντέιβιντ ήταν τόσο βυθισμένος στις ταραχώδεις σκέψεις του που τινάχτηκε ελαφρά όταν πρόσεξε επιτέλους την επανεμφάνιση του γιατρού.