Στεκόμενος απέναντι από την παιδική χαρά, ο Τζον ακούμπησε σε μια στάση λεωφορείου, δείχνοντας να περιμένει το λεωφορείο. Κοίταξε μέσα από την πύλη της παιδικής χαράς και γρήγορα εντόπισε την Καρολάιν να γελάει σε μια κούνια, την οποία έσπρωχνε ένα ψηλότερο κορίτσι με μακριά καστανά μαλλιά.
Το κορίτσι, που στεκόταν με την πλάτη προς το μέρος του, δεν έμοιαζε με την Άννα. Φαινόταν μεγαλύτερη, ίσως αδελφή συμμαθητή της. Η Καρολίν φαινόταν χαρούμενη και προσαρμοσμένη, δεν έμοιαζε με κάποια που παλεύει να κάνει φίλους και έχει εμμονή με έναν φανταστικό φίλο.