Η καρδιά του Τζον πόνεσε καθώς τα λόγια της δασκάλας μπήκαν στο μυαλό του. Δεν είχε ιδέα ότι η Καρολίν δυσκολευόταν τόσο πολύ να κάνει φίλους. Η σκέψη της κόρης του, να κάθεται μόνη της στη γωνία της τάξης, ενώ τα άλλα παιδιά έπαιζαν, τον γέμισε θλίψη.
Όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τόσο περισσότερο πείθονταν ότι η Άννα δεν ήταν αληθινή, απλώς ένα αποκύημα της φαντασίας της Καρολίν για να γεμίζει το κενό της μοναξιάς της. Η συνειδητοποίηση ότι η κόρη του είχε δημιουργήσει αυτό το φανταστικό δίδυμο για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της τον άφησε να νιώθει αβοήθητος και συντετριμμένος.