Ο Τζον λάτρευε την κόρη του και ενθάρρυνε την έντονη φαντασία της. Πίστευε ότι οι παραμύθια της ήταν ένας τρόπος να αντισταθμίζει την απουσία των αδελφών της και τη μοιρασμένη προσοχή από τους πολυάσχολους γονείς της. Η Καρολίν βυθιζόταν συχνά στον κόσμο των φανταστικών περιπετειών της και ο Τζον, ο οποίος εκτιμούσε τον χρόνο που περνούσαν μαζί, συμμετείχε πρόθυμα στα ευφάνταστα παιχνίδια της.
Είχε γίνει ένα αγαπημένο μέρος της ρουτίνας του μπαμπά και της κόρης τους. Μια μέρα, η Καρολίν επέστρεψε από το σχολείο γεμάτη ενθουσιασμό, με τα μάτια της να λάμπουν καθώς μοιραζόταν τα νέα ότι είχε βρει τη δίδυμη αδελφή της, την Άννα, και είχε γίνει η καλύτερή της φίλη.