Το μυαλό της έτρεχε καθώς πίεζε τον εαυτό της να τρέξει πιο γρήγορα. Δεν την ένοιαζε πια τι ήταν αυτό το πράγμα – ήθελε απλώς να τα προστατέψει, να σταματήσει αυτή την τρέλα πριν πάθει κάποιος κακό. Αλλά το δάσος φαινόταν ατελείωτο και το παράξενο, λαμπερό αντικείμενο τους τραβούσε όλο και πιο βαθιά.
Μέσα από το θόλο των δέντρων, η Τερέζα μπορούσε ακόμα να δει το δισκοειδές αντικείμενο να λάμπει αμυδρά καθώς κινούνταν βαθύτερα μέσα στο δάσος. Γλιστρούσε αβίαστα, τραβώντας τα παιδιά όλο και πιο μακριά, με τα μικρά τους σώματα να πετάγονται ανάμεσα στα δέντρα, αγνοώντας τον αυξανόμενο πανικό της.