Η Τερέζα ξύπνησε από τον ήχο του ξυπνητηριού της, με το παράξενο φως της προηγούμενης νύχτας να είναι πλέον μόνο μια μακρινή ανάμνηση. Αποτινάσσοντας τη νύστα, ετοιμάστηκε για άλλη μια κουραστική μέρα στο νηπιαγωγείο, η ρουτίνα της σαν ρολόι.
Το πρωί πέρασε σαν μια θολούρα από δακτυλομπογιές και τραγούδια της αλφαβήτου. Τα παιδιά, όπως πάντα, ήταν γεμάτα αστείρευτη ενέργεια. Όταν έφτασε η ώρα του μεσημεριανού γεύματος, η Τερέζα ένιωθε ήδη το βάρος της κούρασης να σέρνεται και πάλι.