Άφησε το βιβλίο της κάτω, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά, καθώς κάθισε πιο ίσια, προσπαθώντας να πάρει μια γεύση από το όποιο δράμα εκτυλισσόταν. Στην άλλη πλευρά του διαδρόμου, οι επιβάτες έσκυβαν τους λαιμούς τους, με τις εκφράσεις τους να κυμαίνονται από περιέργεια έως ανησυχία, με τα μάτια τους ορθάνοιχτα καθώς αναζητούσαν απαντήσεις μέσα στο αυξανόμενο χάος.
Το μουρμουρητό των φωνών κορυφώθηκε, υψώθηκε πάνω από το βουητό των μηχανών, δημιουργώντας μια κακοφωνία εικασιών και φόβου. Η Κρίστεν μπορούσε να νιώσει το άγχος που εξέπεμπε από τους γύρω της.