Το μυαλό της Κρίστεν έτρεχε και η καρδιά της χτυπούσε πιο δυνατά κάθε δευτερόλεπτο. Κάποιος είχε πληγωθεί. Τι μπορούσε να κάνει Η απελπισία την κατέλαβε – δεν ήταν γιατρός. Δεν είχε ιατρικές δεξιότητες, δεν είχε καμία εκπαίδευση. Η ιατρική ομάδα έκτακτης ανάγκης δεν είχε ανταποκριθεί ακόμα.
Καθώς στεκόταν εκεί, αβέβαιη για το τι έπρεπε να κάνει στη συνέχεια, άκουσε ανθρώπους να μιλάνε κοντά της. Ανέφεραν έναν βετεράνο στο αεροπλάνο, κάποιον που θα μπορούσε να βοηθήσει. Μια σκέψη την χτύπησε, διαπερνώντας το χάος: “Αυτό είναι. Αυτή θα μπορούσε να είναι η απάντηση”