Ο σφυγμός της επιταχύνθηκε καθώς μπήκε στην καμπίνα της business class. Τα πάντα εδώ τα ένιωθε πιο ήρεμα, πιο περιορισμένα, σαν το χάος να μην είχε αγγίξει ακόμα αυτά τα μαξιλαράκια. Τότε τον είδε – τον βετεράνο. Ήταν ακόμα στην παλιά της θέση, αναπαυτικά ξαπλωμένος. Το πρόσωπό του ήταν ήρεμο, σχεδόν υπερβολικά ήρεμο, δίνοντάς του μια παράξενη, αποστασιοποιημένη έκφραση.
Η Κρίστεν ένιωσε ένα παράξενο κύμα ανησυχίας να την κατακλύζει, αλλά το κατέβασε με το ζόρι, πείθοντας τον εαυτό της ότι απλώς δεν είχε επίγνωση της κατάστασης που εκτυλισσόταν στο μέτωπο. Διστακτικά, περπάτησε προς το μέρος του.