Η καρδιά της χτύπησε δυνατά καθώς η συνειδητοποίηση την χτύπησε σαν τρένο. Τα διακριτικά… στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία σχέση με τα αληθινά διακριτικά του στρατού. Ένα κρύο ρίγος έτρεξε στη σπονδυλική της στήλη. Ο άντρας στον οποίο είχε δώσει με τόση υπερηφάνεια τη θέση της, ο άντρας στον οποίο είχε πιστέψει χωρίς αμφιβολία ότι ήταν βετεράνος του στρατού, δεν ήταν από το στρατό.
Δεν ήταν καν κοντά στο να είναι βετεράνος του στρατού. Και εκείνη τη στιγμή, όλα έβγαζαν νόημα – ο δισταγμός, τα νεύρα, η παντελής έλλειψη αυτοπεποίθησης σε μια κρίση. Αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν αυτός που φαινόταν. Ένα κύμα αμηχανίας και θυμού την διαπέρασε, σφίγγοντας το στήθος της.