Καθώς η Κρίστεν κατέβηκε από το αεροπλάνο, ο δροσερός αέρας του αεροσταθμού την πλημμύρισε, μια έντονη αντίθεση με τον περιορισμένο χώρο που μόλις είχε εγκαταλείψει. Τα μάτια της έπεσαν αμέσως στην ομάδα που περίμενε ακριβώς πίσω από την πύλη, και η καρδιά της γκρεμίστηκε στη θέα πραγματικών στρατιωτών.
Οι στολές τους ήταν πεντακάθαρες, ραμμένες στην εντέλεια, κάθε πτυχή κοφτερή και τραγανή, η στάση τους άκαμπτη καθώς στέκονταν με έναν αέρα ακλόνητης εξουσίας. Οι εκφράσεις τους ήταν μια μελετημένη ουδετερότητα, καλύπτοντας την ένταση του σκοπού που ακτινοβολούσε η παρουσία τους.