Στεκόταν ψηλά, σχηματίζοντας ένα συμπαγές τείχος εξουσίας, και ο Κρίστεν μπορούσε να νιώσει το βάρος του βλέμματός τους καθώς αυτό καρφωνόταν στον άντρα που μόλις είχε βγει από το αεροπλάνο. Ο απατεώνας, αγνοώντας μακάρια την παγίδα στην οποία είχε άθελά του πέσει, μπήκε με αυτοπεποίθηση στον τερματικό σταθμό, με τη συμπεριφορά του να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Υπήρχε μια αίσθηση αναπόφευκτου στον αέρα, σαν το σύμπαν να είχε συνωμοτήσει για να τον φέρει σε αυτή τη στιγμή. Ξαφνικά, ένας από τους στρατιώτες βγήκε μπροστά, με τη φωνή του χαμηλή αλλά επιβλητική, να διαπερνά το θόρυβο του πολυσύχναστου τερματικού σταθμού.