Η Κρίστεν θυμόταν πώς περιέγραφε τα πρωινά, όταν ο ήλιος μόλις φιλούσε τον ορίζοντα και ο αέρας ήταν κοφτερός από την υπόσχεση μιας νέας ημέρας. Περιέγραφε τις εξαντλητικές ασκήσεις, τις αδυσώπητες ασκήσεις και το ψυχικό σθένος που απαιτούνταν για να τις αντέξει κανείς.
Κάθε λεπτομέρεια ζωγράφιζε μια ζωντανή εικόνα πειθαρχίας και γενναιότητας, ενσταλάζοντας στον Κρίστεν έναν βαθύ σεβασμό για όσους υπηρετούσαν. Ως παιδί, καθόταν με ορθάνοιχτα μάτια, γοητευμένη από τη γενναιότητα που έμοιαζε να πάλλεται μέσα από τις ιστορίες του σαν καρδιακός παλμός.