Κάθε ιστορία ήταν υφασμένη με νήματα πατριωτισμού, πίστης και θυσίας, δημιουργώντας στιγμές υπερηφάνειας που έκαναν το στήθος της να φουσκώνει. Αφηγούνταν στιγμές συντροφικότητας μεταξύ των συμπολεμιστών του, τα γέλια τους αναμειγνύονταν με τον απόηχο των πυροβολισμών, οι δεσμοί που δημιουργήθηκαν στον καύσωνα της μάχης ήταν άρρηκτοι.
Η Κρίστεν ένιωσε μια σύνδεση να μεγαλώνει ανάμεσα στο παρελθόν του παππού της και την παρούσα στιγμή. Την έκανε να θέλει να μάθει περισσότερα για τη ζωή αυτού του ανθρώπου. Ένιωσε ένα βαρύ βάρος προσδοκίας στο στήθος της. Πάντα φανταζόταν ότι όσοι υπηρετούσαν θα έδειχναν την ίδια δύναμη και γενναιότητα που είχε δείξει ο παππούς της.