“Παρακαλώ, πάρτε την. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να σας ευχαριστήσω για τις υπηρεσίες σας” Για μια στιγμή, η έκφραση του άντρα φάνηκε να παραπαίει, σαν να μην ήταν σίγουρος αν έπρεπε να δεχτεί. Στη συνέχεια, έκανε ένα σεμνό νεύμα. “Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, κυρία μου”, είπε, με τη φωνή του χαμηλή, με σεβασμό. “Σας ευχαριστώ.”
Με ένα ευγενικό χαμόγελο, η Κρίστεν μάζεψε τα πράγματά της και κινήθηκε προς τα πίσω, προς την οικονομική θέση. Δεν την πείραξε. Η χειρονομία της φάνηκε σωστή. Είχε κάνει κάτι καλό σήμερα -μικρό στη μεγάλη κλίμακα των πραγμάτων, αλλά σημαντικό.