Κάθε βράδυ, ένιωθε μια παράξενη σύνδεση μαζί του, ένα ενοχλητικό συναίσθημα ότι η ιστορία του είχε περισσότερα στοιχεία από όσα εκείνος έλεγε. Ο τρόπος που μιλούσε, το βάθος στα μάτια του και η ευγενική σοφία που φαινόταν να ακτινοβολεί από αυτόν, όλα υποδήλωναν μια ζωή γεμάτη χαρά και θλίψη.
Αλλά ποτέ δεν πίεσε για λεπτομέρειες, δεν ήθελε να παρέμβει – άλλωστε, ήταν ένας ξένος, αν και οικείος. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο πάνω του που της τράβηξε την προσοχή. Ήταν η βαρύτητα που κουβαλούσε, ένα βάρος που έμοιαζε να πιέζει τους ώμους του και να μένει στα μάτια του.