Η Κάρλα έσπευσε με το γεύμα του, με την ανησυχία να είναι χαραγμένη στο πρόσωπό της. “Είσαι σίγουρος ότι είσαι καλά;” ρώτησε απαλά, με τη φωνή της γεμάτη γνήσια ανησυχία. Εκείνος την κοίταξε, με τα μάτια του βαριά από την κούραση αλλά ακόμα ζεστά. “Απλώς νιώθω λίγο εξαντλημένος, υποθέτω. Η ζωή έχει τον τρόπο της να σε κουράζει, έτσι δεν είναι;”
“Πραγματικά”, συμφώνησε, νιώθοντας έναν κόμπο στο λαιμό της που ήταν δύσκολο να καταπιεί. Υπήρχε μια βαρύτητα στα λόγια του Τζέιμς που έκανε τη στιγμή να μοιάζει ασυνήθιστα οδυνηρή. “Αλλά είσαι πάντα ευπρόσδεκτη εδώ. Όλοι χρειαζόμαστε λίγη παρηγοριά μερικές φορές”, πρόσθεσε απαλά, ελπίζοντας ότι τα λόγια της θα του προσέφεραν κάποια αίσθηση παρηγοριάς.