Διπλωμένο προσεκτικά μέσα ήταν ένα σημείωμα, γραμμένο με τρεμάμενο αλλά προσεγμένο γραφικό χαρακτήρα. Το ξεδίπλωσε με τρεμάμενα χέρια και τα μάτια της σάρωσαν τις λέξεις: “Στην κόρη μου, Κάρλα. Λυπάμαι που δεν ήμουν ποτέ στη ζωή σου. Σε παρακολουθούσα από απόσταση για χρόνια, ντρεπόμουν πολύ για να σου πω την αλήθεια”
“Αυτή είναι η τελευταία μου ευκαιρία να σου δώσω κάτι, ακόμα κι αν δεν μπορούσα να σου δώσω τα πάντα. Πάντα σε αγαπούσα. Ελπίζω να βρεις γαλήνη. Με αγάπη, μπαμπά.” Η Κάρλα κοίταξε το σημείωμα, με τις λέξεις να θολώνουν καθώς δάκρυα έτρεχαν στα μάτια της.