Δεν μπορούσε να αφήσει την τελευταία πράξη αγάπης του αναπάντητη. Επέλεξε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που της είχε αφήσει για να ξεκινήσει μια υποτροφία για νέους βετεράνους, ελπίζοντας να τους βοηθήσει να βρουν το δρόμο τους πίσω στην πολιτική ζωή. Ήταν ο τρόπος της να τον τιμήσει, να συνεχίσει τη σύνδεση που είχαν χάσει.
Στο τέλος, η κληρονομιά του Τζέιμς δεν ήταν απλώς μια κληρονομιά σιωπής και χαμένων συνδέσεων – ήταν μια κληρονομιά αγάπης, θυσίας και ελπίδας. Κάθε αίτηση για υποτροφία που λάμβανε της θύμιζε τον δεσμό που θα μπορούσαν να είχαν, αλλά και τις ζωές που θα μπορούσε να αγγίξει στη μνήμη του.