Και με κάθε βήμα που έκανε η Κάρλα για να τιμήσει τη μνήμη του, ένιωθε το βαρύ φορτίο της θλίψης να αρχίζει να φεύγει. Και καθώς τα πρώτα αστέρια έλαμπαν στον βραδινό ουρανό, ψιθύρισε: “Αντίο, μπαμπά”, γνωρίζοντας ότι αυτό δεν ήταν πραγματικά ένα τέλος, αλλά η αρχή μιας κληρονομιάς που θα ζούσε σε κάθε ζωή που άγγιξε η τελευταία πράξη αγάπης του.