“Σου αρέσει να δουλεύεις εδώ;” πίεσε, με ειλικρινές ενδιαφέρον. “Μου αρέσει”, είπε, εκπλήσσοντας τον εαυτό της με την πεποίθηση στη φωνή της. “Δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω για πάντα, αλλά είναι καλό για τώρα. Αισθάνομαι… ζωντανή, καταλαβαίνεις;”
Το βλέμμα του μαλάκωσε κι άλλο, με μια υποψία υπερηφάνειας να λάμπει στην έκφρασή του. “Αυτό είναι καλό. Σου αξίζει αυτού του είδους η ζωή” Τα λόγια του χτύπησαν μια χορδή μέσα της και ένιωσε μια απροσδόκητη συγγένεια να αναπτύσσεται ανάμεσά τους.