“Νόμιζα ότι είχαμε άλλο ένα κουτί”, πρόσθεσε γρήγορα η Μαρία, με τη φωνή της να παραπαίει. “Αλλά έλεγξα παντού. Δεν έχει μείνει τίποτα”, τον κοίταξε αναστατωμένη. “Θα κάνω κάτι γι’ αυτό”, είπε τελικά ο Τζέικομπ, με τη φωνή του χαμηλή και σφιγμένη. Σήκωσε το κεφάλι του για να συναντήσει τα μάτια της, με την έκφρασή του σφιγμένη. “Θα το φροντίσω εγώ”
Το βλέμμα της Μαρίας δεν κουνήθηκε. Μετακίνησε τον Λέο στην αγκαλιά της, με τις απαλές κραυγές του να τραβάνε τα ήδη φθαρμένα νεύρα της. “Τζέικομπ, πεινάει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Και έχουμε μείνει με δύο πάνες -ίσως και λιγότερες αν έχει κακή μέρα”