Τα λόγια της τον χτύπησαν πιο δυνατά απ’ ό,τι περίμενε. Ο Τζέικομπ σηκώθηκε απότομα, και η ξαφνική κίνηση ξάφνιασε τον Λίο σε ένα ακόμη κλάμα. “Το ξέρω αυτό, Μαρία”, είπε πιο δυνατά απ’ ό,τι εννοούσε. Χτύπησε με το χέρι του το κεφάλι του, περπατώντας στο μικρό χώρο. Η απογοήτευση στη φωνή του δεν απευθυνόταν σε εκείνη, αλλά παρέμενε στον αέρα ανάμεσά τους.
Η Μαρία συνοφρυώθηκε, η φωνή της ήταν σταθερή αλλά πιο ήπια τώρα. “Το να φωνάζεις δεν πρόκειται να βοηθήσει” Εκείνος σταμάτησε, με τους ώμους του να πέφτουν καθώς το βάρος της αποτυχίας του τον πίεζε. “Λυπάμαι”, μουρμούρισε, κουνώντας το κεφάλι του. “Δεν ήθελα να σου ξεσπάσω”