Ο κρύος πρωινός αέρας δάγκωσε το φθαρμένο ύφασμα καθώς βγήκε από το σπίτι. Το φορτηγό καθόταν στο δρομάκι, σιωπηλό και ακίνητο, με το δείκτη βενζίνης του να αιωρείται επικίνδυνα κοντά στο άδειο. Δεν είχε την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει τα λίγα καύσιμα που του είχαν απομείνει – ήταν μια σανίδα σωτηρίας για επείγοντα περιστατικά, όχι για θελήματα.
Με έναν κουρασμένο αναστεναγμό, ο Τζέικομπ αποφάσισε να περπατήσει. Το παντοπωλείο δεν ήταν μακριά, κάτι λιγότερο από ένα μίλι, αλλά η απόσταση φαινόταν μεγαλύτερη σε μέρες σαν κι αυτή. Οι μπότες του, γδαρμένες και φθαρμένες από την πολυετή χρήση, χτύπησαν στο πεζοδρόμιο με έναν αμβλύ θόρυβο καθώς άρχισε να περπατάει.