Ο Ντέρικ ρώτησε αν υπήρχαν σχέδια πληρωμής. Ο κτηνίατρος, συμπονετικός αλλά σταθερός, εξήγησε την πολιτική τους. Η άμεση πληρωμή ήταν απαραίτητη για να προχωρήσει η διαδικασία. Κάθε δευτερόλεπτο μετρούσε. Οι πιθανότητες επιβίωσης του Ράστι μειώνονταν όσο περισσότερο περίμεναν. Το στομάχι του Ντέρικ βυθίστηκε, γνωρίζοντας ότι δεν είχε σχεδόν τίποτα για να καλύψει τα βασικά έξοδα διαβίωσης.
Ο Ντέρικ ζούσε μια οικονομικά εύθραυστη ζωή και τα έβγαζε πέρα με περιστασιακές δουλειές. Είχε χάσει τη σταθερή του θέση πριν από μήνες, αφήνοντάς τον πίσω στο ενοίκιο και τους λογαριασμούς. Βλέποντας τα μισόκλειστα μάτια του Ράστι, με το στήθος του να υψώνεται αχνά, ο Ντέρικ συνειδητοποίησε ότι η απελπισία τον τροφοδοτούσε. Έπρεπε να βρει τα χρήματα, και γρήγορα.