Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Ντέρικ προσλήφθηκε προσωρινά. Θα δούλευε όλη τη νύχτα, αποθηκεύοντας τα ράφια και λειτουργώντας το ταμείο αν χρειαζόταν. Η ανακούφιση συγκρούστηκε με τον πανικό. Είχε μόνο λίγες ώρες για να μαζέψει αρκετά χρήματα για την εγχείρηση του Ράστι. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε έμοιαζε με τον χτύπο ενός ρολογιού που χτυπούσε.
Το σκοτάδι έπεφτε στο πάρκινγκ, καθώς ο Ντέρικ έπαιρνε τη θέση του πίσω από ένα αμυδρά φωτισμένο ταμείο. Οι πρώτοι πελάτες του ήταν περιπλανώμενοι αργά τη νύχτα που αναζητούσαν σνακ ή είδη πρώτης ανάγκης της τελευταίας στιγμής. Ανακατεύτηκε με τους γραμμωτούς κώδικες και πάλεψε να κρατήσει την εξάντλησή του μακριά. Ωστόσο, κάθε μπιπ του σαρωτή ήταν σαν πρόοδος.