Η φήμη του Σεμπάστιαν ως αφοσιωμένου, σχολαστικού αστυνομικού είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μαρκ όλα αυτά τα χρόνια. Και οι δύο ήξεραν ότι ο Σεμπάστιαν δεν ήταν άνθρωπος που ενεργούσε παρορμητικά, αλλά όταν το ένστικτό του του έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ο Μαρκ ήξερε ότι ήταν σοβαρό. Αυτή τη φορά, το συναίσθημα ήταν αλάνθαστο.
Αν και γνώριζε ότι ήταν ενάντια στο πρωτόκολλο, ο Σεμπάστιαν εξέθεσε την κατάσταση στον Μαρκ – κάτι με το σπίτι και την εξαφάνιση του κοριτσιού δεν πήγαινε καλά. Ο Μαρκ άκουσε προσεκτικά, εμπιστευόμενος το ένστικτο του Σεμπάστιαν. Δεν ήταν απόλυτα λογικό, αλλά ο Μαρκ γνώριζε τον Σεμπάστιαν αρκετά καλά για να τον πιστέψει.