Καθώς έβγαινε από το τμήμα, η ντροπή και η σύγχυση στριφογύριζαν στο στήθος του. Είχε ακολουθήσει το ένστικτό του, κι όμως έκανε λάθος -ή μήπως έκανε Το κορίτσι ήταν εκεί, ήταν σίγουρος γι’ αυτό. Αλλά τώρα, δεν έμοιαζε παρά με μια ξεθωριασμένη ανάμνηση.
Στο σπίτι, η εβδομαδιαία αναστολή έμοιαζε με αιωνιότητα. Οι σκέψεις του γύριζαν συνεχώς στο σπίτι, στις σταθερές αρνήσεις του άντρα και στο κορίτσι που τον χαιρετούσε κάθε μέρα. Δεν θα μπορούσε να είναι αποκύημα της φαντασίας του – θα μπορούσε