Ένας από αυτούς τους ιδιαίτερους αγνώστους ήταν το κορίτσι που τον χαιρετούσε κάθε μέρα από το μεγάλο σπίτι στη γωνία του δρόμου. Ήταν ένα από τα λίγα σπίτια που ο Σεμπάστιαν δεν είχε ιδέα ποιοι ήταν οι ιδιοκτήτες.
Ποτέ δεν έβγαινε κανείς έξω και σχεδόν νόμιζε ότι ήταν εγκαταλελειμμένο από τη θέα της μπροστινής αυλής. Το μόνο πράγμα που έδειχνε ότι κάποιος ζούσε εκεί ήταν η κοπέλα που στεκόταν στο παράθυρο του δεύτερου ορόφου και τον χαιρετούσε.