Πάντα το ίδιο κορίτσι. Πάντα το ίδιο παράθυρο. Ποτέ δεν άλλαζε και ποτέ δεν παρέλειπε να εμφανιστεί όταν εκείνος ερχόταν. Το να χαιρετάει το κορίτσι είχε γίνει ένα από τα πιο αξιαγάπητα κομμάτια της περιπολίας του και συχνά το περίμενε με ανυπομονησία.
Ο Σεμπάστιαν ήλπιζε κρυφά ότι μια μέρα θα μπορούσε να τη γνωρίσει. Εξάλλου, πάντα χαιρετιόντουσαν ο ένας τον άλλον και ήταν περίεργος γι’ αυτήν. Ήλπιζε ότι ίσως θα έβγαινε έξω όταν περνούσε από εκεί και θα μπορούσε να γνωρίσει εκείνη και τους γονείς της.