Ενώ ο απογευματινός ήλιος εξακολουθούσε να λάμπει έντονα, ρίχνοντας ζεστές ακτίνες στους καλεσμένους, ο Όλιβερ δεν μπορούσε να αποβάλει τις αυξανόμενες αμφιβολίες του. Διαισθανόταν ότι κάτι σημαντικό επρόκειτο να εκτυλιχθεί. Ακόμα και καθώς έβλεπε το χαρούμενο πλήθος, το ηλιόλουστο κάστρο και τον καταγάλανο ουρανό, μια αίσθηση ανησυχίας τον κατέλαβε.
Έτσι, τράβηξε άλλη μια φωτογραφία. Ήταν σαν να προσπαθούσε να σταματήσει τον χρόνο, να βρει κάποιες ξεκάθαρες απαντήσεις, να κρατηθεί σε μια πραγματικότητα που έμοιαζε να απομακρύνεται.