Λίγες ώρες νωρίτερα, η κύρια ανησυχία του Oliver ήταν η προοπτική να φτάσει αργοπορημένος στη συναυλία του. Στη μεγάλη κλίμακα των πραγμάτων, είχε φανεί τόσο κρίσιμο – να περάσει μέσα από την κίνηση, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πελατών. Αλλά κοιτάζοντας πίσω τώρα, αυτές οι ανησυχίες φαίνονταν μικρές και ανόητες, σχεδόν γελοίες. Εύχεται να μπορούσε να επιστρέψει στην απλότητα εκείνης της παλαιότερης εποχής, όταν οι μεγαλύτεροι φόβοι του ήταν η κυκλοφοριακή συμφόρηση και το να κάνει τους πελάτες του ευτυχισμένους, όχι η συγκεχυμένη εικόνα που έβλεπε τώρα στην κάμερά του.
Ο Όλιβερ ήταν ένας έμπειρος φωτογράφος, ένας άνθρωπος που ο φακός του είχε απαθανατίσει τα πάντα, από κοκκινισμένες νύφες μέχρι ηλιοβασιλέματα βουνών. Η φωτογραφική του μηχανή ήταν σαν προέκταση του εαυτού του, αποτυπώνοντας την ομορφιά που έβλεπε στον κόσμο. Αλλά σήμερα, φαινόταν ότι είχε αποτυπώσει κάτι εντελώς διαφορετικό – κάτι συγκλονιστικό.