Μόλις ετοιμαζόταν να ανοίξει το αρχείο, μια βροντερή φωνή γέμισε το δωμάτιο: “Κυρίες και κύριοι, θα μπορούσαμε να έχουμε την προσοχή σας, παρακαλώ Ώρα για μια πρόποση στους νεόνυμφους!”. Το κάστρο ξέσπασε σε χειροκροτήματα και το τίναγμα των ποτηριών, κόβοντας σαν μαχαίρι την πυκνή ένταση ανάμεσα στον Όλιβερ και την Άννα.
“Στην υγειά μας”, ξεστόμισε απαλά η Άννα, σηκώνοντας το ποτήρι της προς το μέρος του. Το χέρι της ήταν σταθερό, αλλά τα μάτια της πρόδιδαν μια λάμψη δισταγμού, σαν να αμφισβητούσε αν μια πρόποση μπορούσε πραγματικά να ξεπλύνει το βάρος του ανομολόγητου.