Τα μάτια του Όλιβερ κοίταζαν μέσα από το σκόπευτρο της φωτογραφικής μηχανής, τραβώντας φωτογραφίες με τη χάρη ενός μαέστρου που διευθύνει μια συμφωνία. Κάθε κλικ αποτύπωνε το γέλιο, την αγάπη και τις αστραφτερές λεπτομέρειες του χώρου του γάμου. “Τέλεια”, σκέφτηκε, νιώθοντας τη γνώριμη ικανοποίηση που έφερνε η αποτύπωση των σωστών στιγμών.
Τότε στόχευσε σε ένα κοντινό πλάνο της νύφης και του γαμπρού – μια φαινομενικά συνηθισμένη λήψη. Αλλά καθώς εξέταζε τη φωτογραφία, κάτι του τράβηξε την προσοχή. Ήταν τόσο ανεπαίσθητο αλλά και τόσο έντονα εκτός τόπου και χρόνου. Ένιωσε τους χτύπους της καρδιάς του να επιταχύνονται. Κρύβοντας την αντίδρασή του με ένα εξασκημένο χαμόγελο, κατέβασε τη φωτογραφική μηχανή και προσποιήθηκε ότι ρυθμίζει μια ρύθμιση.