Τότε, ύστερα από μια αιωνιότητα, η Έμιλι παρατήρησε μπροστά της μια κίνηση που τράβηξε την προσοχή της – ένας άνδρας που περπατούσε προς το μέρος της στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Η Έμιλι δίστασε, χωρίς να είναι σίγουρη αν έπρεπε να τον φωνάξει. Φαινόταν κάπως ύποπτος, με τη μαύρη κουκούλα του και τα ακατάστατα μαλλιά του, κάτι που της θύμισε τις προειδοποιήσεις της μαμάς της να μένει μακριά από σκοτεινούς άντρες τη νύχτα. Λίγα λεπτά νωρίτερα είχε δει με τα ίδια της τα μάτια τι είδους φιγούρες θα μπορούσαν να κυκλοφορούν εκεί έξω τη νύχτα. Ωστόσο, αυτός ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε δει εδώ και καιρό. Ίσως αυτή τη φορά έπρεπε να κάνει μια εξαίρεση
Καθώς πλησίαζαν, ο άνδρας κοίταξε την Έμιλι. Εκείνη άνοιξε το στόμα της, έτοιμη να του πει κάτι. Αλλά όταν τα μάτια τους συναντήθηκαν, ο άντρας πάγωσε. Ένα βλέμμα έκπληξης διέσχισε το πρόσωπό του. Κοίταξε την Έμιλι σιωπηλά για μια στιγμή, πριν κάνει μερικά βήματα προς τα δεξιά του, πριν περπατήσει γύρω από την Έμιλι σε ένα μεγάλο τόξο.