Η Έμιλι έψαξε στην τσάντα της για τα κλειδιά της και πλησίασε στην εξώπορτα. “Μαμά; Μπαμπά;”, φώναξε καθώς έμπαινε στο σιωπηλό σπίτι. Καμία απάντηση. Άναψε τα φώτα καθώς έλεγχε κάθε δωμάτιο. Κουζίνα – άδεια. Σαλόνι – άδειο. Υπνοδωμάτια – όλα άδεια. Η ανάσα της Έμιλι κόπηκε στο λαιμό της. Είχαν φύγει.
Έβγαλε το τηλέφωνό της από ένστικτο πριν θυμηθεί ότι ήταν νεκρό. Καθώς έψαχνε να βρει τον φορτιστή, το κενό του σπιτιού την πίεζε. Μόλις σήμερα το πρωί, έσφυζε από ζωή – ο μπαμπάς της μαγείρευε πρωινό, η μαμά της βιαζόταν να ετοιμαστεί για τη δουλειά. Τώρα ήταν άδειο, με τους πιο κοντινούς της ανθρώπους να μην βρίσκονται πουθενά.