Καθώς η Έμιλι περπατούσε ανήσυχη γύρω από το άδειο σπίτι, μια ανάμνηση ήρθε ξαφνικά στην επιφάνεια. Η αδελφή της! Νωρίτερα σήμερα, η αδελφή της Σοφία είχε φύγει για να κοιμηθεί στο σπίτι της φίλης της, λίγα τετράγωνα πιο πέρα. Μέσα στο χάος που επικρατούσε, η Έμιλι το είχε ξεχάσει τελείως. Έβγαλε μια κραυγή ανακούφισης. Αν κάποιος μπορούσε να τη βοηθήσει να βγάλει νόημα από αυτόν τον εφιάλτη, ήταν η μικρή της αδελφή. Η Σοφία ήταν η λογική, η λύτρια των προβλημάτων της οικογένειας.
Η Έμιλι άρπαξε το τηλέφωνο και τα κλειδιά της και βγήκε βιαστικά από την πόρτα, χωρίς καν να μπει στον κόπο να κλειδώσει. Κατέβηκε βιαστικά το δρόμο προς το σπίτι της φίλης της Σοφίας, σχεδόν τρέχοντας από την απελπισία της. Θα έπαιρνε επιτέλους απαντήσεις Καθώς το σπίτι ήρθε στο προσκήνιο, η Έμιλι ένιωσε την πρώτη αχτίδα ελπίδας που είχε όλη την ημέρα. Η ζεστή λάμψη των φώτων έλαμπε από μέσα. Οι άνθρωποι έπρεπε να είναι στο σπίτι.