“Σοφία!”, αναφώνησε η Έμιλι. “Θεέ μου, δεν θα πιστέψεις τι μέρα πέρασα. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου για να το καταλάβω!”. Αλλά η Σοφία δεν έδειχνε χαρούμενη που είδε την αδελφή της. Καθώς τα μάτια της προσγειώθηκαν στην Έμιλι, έβγαλε μια αιμοσταγή κραυγή. “ΦΎΓΕ ΜΑΚΡΙΆ ΜΟΥ!” Ούρλιαξε η Σοφία, με το πρόσωπό της να παραμορφώνεται από τον τρόμο. “ΤΙ ΣΟΥ ΈΚΑΝΑΝ;!”
“Σοφία, τι κάνεις Εγώ είμαι!”, παρακάλεσε η Έμιλι, εντελώς μπερδεμένη. Αλλά η Σοφία απλώς ούρλιαζε πιο δυνατά: “Δεν είσαι η αδελφή μου! Φύγε μακριά μας, μην πλησιάζεις άλλο!”. Με αυτό, η Σοφία έριξε όλο της το βάρος στην πόρτα, χτυπώντας την με δύναμη στο πρόσωπο της Έμιλι. Η Έμιλι παραπάτησε προς τα πίσω, εντελώς μπερδεμένη. Γιατί η ίδια της η αδελφή την απωθούσε Πρώτα η ηλικιωμένη γυναίκα, μετά ο άντρας στο δρόμο και τώρα ακόμα και η Σοφία.