Έπρεπε να είναι σίγουρος. Έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτή την απίστευτη πραγματικότητα. Ο Τζακ ρύθμισε διακριτικά το καπέλο του πιλότου του και πήρε μια βαθιά ανάσα, με την καρδιά του να χτυπάει με ένα μείγμα φόβου και προσμονής. Έπρεπε να μάθει την αλήθεια.
Με τρεμάμενη αποφασιστικότητα, σηκώθηκε απότομα από τη θέση του στο πιλοτήριο. “Με συγχωρείτε για μια στιγμή”, είπε στον συγκυβερνήτη του, αλλά τα λόγια του κόπηκαν καθώς κατευθύνθηκε προς την καμπίνα, με τα μάτια του καρφωμένα πάνω της. Με κάθε βήμα, η εικόνα γινόταν όλο και πιο καθαρή, όμως το αδύνατο της κατάστασης θόλωνε την πεποίθησή του. Και τότε, ξαφνικά, στεκόταν δίπλα της..