Το τηλέφωνο της Κέιτι χτύπησε με μια κλήση. Αλλά το σήμα ήταν αδύναμο, μετατρέποντας τη φωνή του κτηνιάτρου σε ένα ακατάληπτο χάος. Με δυσκολία μπορούσε να καταλάβει τα λόγια του, αλλά ακούστηκε σαν να της έλεγε να γυρίσει πίσω. Τώρα, η Κέιτι αντιμετώπιζε μια κρίσιμη απόφαση: να ακολουθήσει τον λύκο περαιτέρω ή να ακούσει τον κτηνίατρο και να γυρίσει πίσω.
Μετά από μια στιγμή δισταγμού, το θάρρος της Κέιτι άρχισε να παίρνει τα πάνω του. Επέλεξε να κυνηγήσει τους μυστηριώδεις ήχους, νιώθοντας ότι πλησίαζε στο να αποκαλύψει κάτι σημαντικό. Όσο πιο βαθιά πήγαινε, τόσο πιο πυκνό γινόταν το δάσος και ένα έντονο συναίσθημα της έλεγε ότι δεν ήταν μόνη της- ένιωθε σαν μάτια να παρακολουθούσαν κάθε της κίνηση. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά από φόβο μέχρι που, από το πουθενά, μια φωνή από μακριά φώναξε το όνομά της.