Η Κέιτι, με τη δική της καρδιά να χτυπάει ακόμα δυνατά από τη συνάντηση, κούνησε το κεφάλι της, με τη φωνή της να χρωματίζεται από αβεβαιότητα. “Δεν έχω ιδέα, Πίτερ. Η σοβαρότητα της κατάστασης είναι και για μένα ένα μυστήριο” Με τον Πίτερ ακριβώς πίσω της, συνέχισαν να προχωρούν μέσα στο πυκνό δάσος.
Καθώς επιχειρούσαν να προχωρήσουν βαθύτερα, οι ανήσυχοι θόρυβοι που είχε ακούσει νωρίτερα γίνονταν πιο δυνατοί με κάθε βήμα, δημιουργώντας ένα δυσοίωνο soundtrack στο ταξίδι τους. Οι ήχοι έμοιαζαν να αντηχούν μέσα στα δέντρα και η ένταση στον αέρα έγινε αισθητή. Τελικά, έφτασαν στην προέλευση των θορύβων.