Το φως αποκάλυψε δεκάδες μικροσκοπικά, λαμπερά μάτια που τον κοιτούσαν επίμονα. Τα πλάσματα, άγνωστα και απόκοσμα, έμοιαζαν να σπαρταράνε και να κινούνται στις σκιές. Ο Πίτερ με δυσκολία ανέπνεε καθώς συνειδητοποιούσε ότι δεν ήταν μόνος του εδώ κάτω. Η θέα αυτών των πλασμάτων, με τα μάτια τους να λάμπουν στο φως, του προκάλεσε ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη. Αλλά τότε, του ήρθε μια συνειδητοποίηση.
“Κέιτι, πρέπει να το δεις αυτό!” Η φωνή του Πίτερ αντηχούσε από το πηγάδι, αναμεμειγμένη με σοκ και μια δόση φόβου. Η Κέιτι πλησίασε, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά από ενθουσιασμό και λίγο φόβο. Κοιτάζοντας μέσα στον σκοτεινό χώρο που φωτιζόταν από τον φακό του Πίτερ, παρατήρησε κάτι – υπήρχε κίνηση, μικρές μορφές που έτρεχαν τριγύρω και έμοιαζαν ακριβώς με τα παράξενα πλάσματα που είχε φέρει ο λύκος στο νοσοκομείο.