Οι περίτεχνες πόρτες της εκκλησίας άνοιξαν με έναν εκκωφαντικό κρότο, και η ειρηνική αγρυπνία διαλύθηκε σε μια στιγμή. Αναστεναγμοί και κραυγές γέμισαν τον ιερό χώρο, καθώς ένας τεράστιος λύκος μπήκε μέσα, με το τρίχωμά του να γυαλίζει και τα μάτια του να αστράφτουν στο αμυδρό φως των κεριών. Οι πιστοί πάγωσαν, οι προσευχές τους αντικαταστάθηκαν από εμβρόντητη σιωπή.
Τα κοφτερά νύχια του λύκου χτύπησαν στο πέτρινο πάτωμα καθώς κινήθηκε με προσεκτικά βήματα, κάθε ένα από τα οποία αντηχούσε στη θολωτή αίθουσα. Η Μαριάν, που καθόταν κοντά στη μέση των στασίδιων, ένιωσε ένα κρύο κύμα τρόμου να την κατακλύζει. Το διαπεραστικό βλέμμα του κτήνους καρφώθηκε στο δικό της, παγώνοντάς την στη θέση της.
Ένα βαθύ γρύλισμα βγήκε από το στήθος του, αντηχώντας στους πέτρινους τοίχους σαν προειδοποίηση. Τα κοφτερά δόντια του πλάσματος έλαμψαν καθώς το πανίσχυρο σώμα του μετατοπίστηκε προς τα εμπρός, βήμα προς βήμα, προς τη Μαριάν. Κάθε ένστικτο της φώναζε να τρέξει, αλλά δεν μπορούσε να κουνηθεί – τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω της, άγρια και γεμάτα κίνδυνο.